Mijn eerste week in Australië

Het is dinsdag 21 juli. De kinderen zijn alweer vroeg op. Vandaag moeten ze weer naar school dus dat maakt dat het ochtendritueel iets vlotter verloopt. Ze hebben al ontbeten als ik boven kom (hier is het leefgedeelte van het huis). Omdat de kinderen al zo vroeg wakker zijn en het nog een tijdje duurt voordat we ze naar school brengen probeer ik ze 's ochtend al een boekje van hun bijles te laten maken. Dit was een goede tip van de vorige au pair want dan kan je in de middag wat leuks met ze doen en is het 'vervelende huiswerkgedeelte' al achter de rug. Nadat ze dit hebben gedaan komt opa de kinderen samen met mij naar school brengen. Dit zodat ik de weg een beetje leer kennen en gewend kan raken aan het feit dat hier links wordt gereden. 
 
Als de kinderen op school zijn probeer ik me in huis te vermaken met wat opruimen en schoonmaken. Op een dag als deze komt ook wel even het besef binnen dat ik dit echt allemaal aan het doen ben.. En realiseer ik me ook dat ik iedereen die ik lief heb en graag mag voor een best lange tijd niet kan zien. Ik denk dat dit een van de moeilijkste dingen zal zijn de komende periode. Het zal een kwestie zijn van wennen en ik zal hier dan ook mijn eigen draai moeten vinden. Zelf zit ik eraan te denken om een teamsport te gaan beoefenen, zodat ik wat mensen uit de buurt kan leren kennen en wat sociale contacten kan opdoen. De ouders van de kids steunen mij hier volledig in en vinden het super dat ik het een en ander wil ondernemen. Ze helpen me dan ook met vol enthousiasme met het zoeken naar een leuke teamsport in de buurt.  
  
In de middag worden de kinderen door oma opgehaald van school en vertellen ze over hun eerste schooldag. Daarna kijken ze wat televisie en eten ze een hapje. De kinderen gaan iedere avond redelijk op tijd naar bed waardoor ik nog wat tijd voor mezelf over houd. Via een Facebook-pagina waar een hoop lokale mensen bij aangesloten zijn doe ik ideeën op voor eventuele teamsporten en andere manieren om mijn sociale kring uit te breiden. Er worden allerlei suggesties gedaan: onder meer voetbal, football, hockey, volleybal en zelfs vrijwilligerswerk bij de brandweer. Heel leuk om te zien hoeveel reacties er binnenkomen op het berichtje dat door de moeder van het gezin voor mij is geplaatst. Dit betekent dat ik in ieder geval genoeg te doen zal hebben in mijn vrije tijd. 
 
De volgende dag rijd ik samen met de moeder naar school om de kinderen daar af te zetten. Ze is er nog niet helemaal gerust op dat ik links moet rijden en dus ook andere richtingen in moet kijken dan ik gewend ben. Het is raar om tegen je intuïtie in aan de linker kant van de weg te rijden, zeker bij rotondes. Zelfs het stuur zit aan de 'verkeerde kant'! Ik ben blij dat ze hier bijna alleen maar automaat rijden zodat ik niet ook nog met links hoef te schakelen. Het afzetten en ophalen van de kinderen is grappig om te zien. Je brengt de kinderen naar school en rijdt de auto in een rij een plein op en laat de kinderen er hier uit. Ze lopen dan zelf het plein op naar school en je kan als ouder meteen weer door. Als de kinderen worden opgehaald gebeurt dit eigenlijk op dezelfde manier. Je haalt de kinderen aan de andere kant van de school op. Hier vormt zich een rij van wachtende ouders in hun auto's. Als de kinderen zijn ingestapt kan je dus ook meteen weer doorrijden naar huis. Eigenlijk een soort McDrive, maar dan voor je kinderen.
 
Direct na school speelt een van de kinderen voetbal en brengen we hem samen naar de training. Na hem weer te hebben opgehaald is het tijd voor het avondeten. Hierna rijd ik een paar straten verder naar een sporthal om eens te kijken of ik het volleybalteam wat vind. Ze spelen iedere woensdagavond een partijtje en ik mag meteen meespelen. Dit is even wennen want ik heb nooit echt gevolleybald, maar het is een leuke sport en de mensen zijn gezellig. Ze spelen niet competitief maar dat hoeft ook niet. Het gaat er vooral om dat ik wat nieuwe mensen leer kennen en mijn vrije tijd kan opvullen met wat leuke activiteiten.
 
Op donderdag breng ik de kinderen weer samen met de moeder naar school toe. De oudste doet 's ochtends mee aan een voorstelling. Ik word meteen even rondgeleid en voorgesteld aan een aantal mensen. Het is een erg mooie school met veel moderne faciliteiten. Hier wordt echt lesgegeven à la 21ste eeuw. De kinderen maken en leren alles digitaal met behulp van de meest luxe apparatuur als computers en tablets. De voorstelling van de kinderen bestaat uit kleine stukjes hedendaagse muziek die op het podium worden uitgebeeld. Erg leuk om te zien en hiermee wil de school de kinderen bewust maken van de teksten en boodschappen in populaire muziek.
 
In de middag gaat een van de jongens weer naar voetbaltraining en hier breng ik hem weer naartoe en moet ik hem ook weer ophalen. De vreemde rijstijl begint al wat meer te wennen. Tussendoor heb ik mooi de tijd om te koken. Het gezin beschikt over een Thermomix. Dit is een ontzettend handig keukenapparaat om verschillende soorten voedsel te bereiden. Het is een Europees product, maar ik heb het in Nederland nog nergens gezien voor thuisgebruik. Om die reden kon ik er in het begin ook totaal niet mee uit de voeten.. maar na wat uitleg is het ideaal! Je rijst, gestoomde groeten en vis worden allemaal bereid in 20 tot 30 minuten en je hoeft er niet eens bij te blijven staan. Na het eten gaan de kinderen vroeg slapen en besluit ook ik mijn bedje in te duiken. Zo kan ik rustig even alle nieuwe indrukken op me laten inwerken.
 
Het is alweer vrijdag en ik word uitgenodigd om 's avonds naar een training van de dameselftallen van de plaatselijke Australian Football te komen kijken. Het lijkt me erg leuk om eens deze sport eens te doen, maar ik geef mezelf wel nog even de ruimte om er over na te denken. Als de kinderen op school zijn en moeders op het werk is word ik door de moeder gebeld. 'Debbie zou je alsjeblieft naar kantoor kunnen komen..? Ik ben er net achter dat mijn auto olie lekt dus wil je graag vragen om mijn auto naar de garage te brengen'. Natuurlijk wil ik dat wel doen. Zo doe ik in ieder geval genoeg ervaring op met het rijden aan de andere kant van de weg. Het grootste gedeelte van deze dag heb ik dan ook in verschillende auto's doorgebracht. Alles hier ligt best wel een stukje bij elkaar vandaan en lijkt veel op elkaar, dus ik ben best trots op mezelf dat ik het kantoor van de moeder heb kunnen vinden zonder verkeerd te rijden.

Als ik haar auto heb opgehaald moet ik weer helemaal naar de andere kant van Mount Eliza om bij de garage te komen. Nu had ik wel GPS en kan ik het ook in een keer vinden. Zelfs met GPS was iedereen op het kantoor en bij de garage verbaasd dat ik er al zo snel was. Bij de garage krijg ik weer een andere auto mee omdat het even zal duren voordat het lek gemaakt is. Gelukkig geven ze aan dat dit nog wel dezelfde dag zal zijn. Omdat alles wat verder bij elkaar vandaan ligt is het bijna niet te doen zonder auto. Ik doe wat boodschappen en ga nog even naar de bank. Ik had een Australische pas aangevraagd en thuisgestuurd gekregen. Toen ik de envelop open deed en zag dat ze D.J.M. Eindhoven op de pas hadden laten drukken moest ik wel even lachen. Eindhoven is natuurlijk de plaats waar ik ben geboren en niet mijn achternaam, maar weten die Aussies veel. Ze konden er daar ook wel om lachen en excuseerde zich meteen. Als het goed is komt er volgende week een pas binnen met de juiste naam erop. 
  
Als ik de auto weer opgehaald heb bij de garage haal ik samen met de moeder de kinderen op van school en rijden we meteen door naar bijles. Hier laten de kinderen hun huiswerk nakijken en krijgen ze weer nieuwe oefeningen mee. De kinderen zijn bijna terug op schoolniveau en deze oefeningen helpen ze om dat sneller te bereiken. Als we terug komen ga ik me klaarmaken om bij de  Australian Football te gaan kijken. Ik ben benieuwd wat me te wachten staat! Het begint echt ontiegelijk hard te regenen dus ik zie geen hand voor ogen op de weg daar naartoe. Gelukkig is het merendeels rechtdoor. Daar aangekomen zijn alle dames helemaal natgeregend en koud. We zitten met zijn alle in de kantine waar een paar meiden voor iedereen hebben gekookt. Het is heel apart om hier bij te zijn. Het is een hechte groep die bestaat uit ongeveer tachtig meiden. Allemaal heel verschillend. Ik denk vanaf een jaar of drieëntwintig tot een jaar of veertig. Pittige tantes zitten er tussen. Ik weet niet of het echt mijn type mensen zijn maar... laat ik niet meteen oordelen. Ik heb een gezellige avond en ze zijn allemaal heel aardig en proberen me meteen overal bij te betrekken. Dat geeft een heel warm gevoel. Sowieso heb ik het idee dat de Australiërs allemaal heel aardig en attent zijn.  
 
Na deze dag kan ik even mijn ei kwijt bij Bo, die speciaal voor onze 'gesprekken op afstand' een webcam heeft aangeschaft. Ik kan hem voor de eerste keer met goede verbinding op Skype spreken. Heel raar, je bent zo ver weg van elkaar maar dan lijkt het voor even of je weer dichtbij elkaar bent. We kletsen er ongeveer anderhalf uur op los en dan is het tijd voor mij om te gaan slapen. Thuis hoor je altijd zeggen dat die 'moderne technologie' mensen antisociaal maakt omdat je constant naar een beeldschermpje zit te loeren, maar ik ben ontzettend blij met Whatsapp en Skype. Zo kan ik toch fijn contact houden met het thuisfront. 

Nu is het alweer zaterdag en is er al een week voorbij. Niet altijd even makkelijk maar ik heb nu al hele leuke dingen mogen ervaren! En daar doe ik het allemaal voor. Vandaag ben ik nog bij de voetbal van de jongens gaan kijken. De kleinste zegt elke keer dat hij de beste is van het team. Dit blijkt vandaag ook wel nadat hij twee keer heeft gescoord. Zelfs een mooie treffer in de laatste minuut van de wedstrijd. Leuk om te zien hoe fanatiek die kleine mannen aan het spelen zijn. Het is wel ijskoud aan de zijlijn. Het mag dan dertien graden zijn maar het voelt voor mij als min drie. Nadat we wat hebben geluncht besluit ik nog even bij de Australian Football wedstrijd te gaan kijken. Ik schrok toch wel een beetje van hoe ruig het er toe ging op dat veld! Ook kan ik nog niet goed volgen wat nu precies de regels zijn. Als ik mee wil gaan trainen zal ik me maar eens wat meer moeten inlezen. De meiden zijn allemaal erg aardig en ik word ook vandaag warm onthaald. Ik ga er serieus over nadenken of ik me aan deze fanatieke sport durf te wagen. Maar morgen ga ik eerst mijn vrije tijd invullen door een bezoekje af te leggen aan het grootste shopping center in Australië. Ik heb zo het gevoel dat ik mij daar wel goed ga vermaken.